کد مطلب:30530 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » اعتقادات

چرا نميتوان خداوند را ديد؟ جايگاه اصلي خداوند كجا است؟

اگر مراد از ديدن، با چشم باشد، در ديد ابتدا ميبايست از جسمي امواج الكترو مانيتيك ساطع گردد، و اين امواج در شبكيه چشم تأثير بگذارد، سپس توسط تارهاي عصبي به مغز منتقل شود و بعد از آن در ذهن آن شيء منعكس گردد.

با توجه به فرايند ديدن، نتيجه ميگيريم كه در امور جسماني و ماديات منحصر است و در امور فراماده مانند خدا راهي ندارد.

عقل ميگويد: خداوند از صفات جسماني منزه است، چون كه لازمه جسم بودن، مكان و زمان داشتن و تركيب و احتياج است و شيء محتاج نميتواند خدا باشد. قرآن ميگويد: خداوند غني و بي نياز است و خداي بي نياز نميتواند جسم باشد؛ زيرا جسم، هم نياز به اجزاي تشكيل دهنده دارد و هم زمان و مكان و هم علتي كه آن را به وجود آورد. بدين جهت خدا را چشم نميتواند مشاهده كند (لا تدركه الابصار).

اگر مراد از ديدن، با چشم دل باشد، خدا را به دل ميتوان مشاهده كرد.

از حضرت علي(ع) پرسيدند: آيا خدايت را ديدهاي، فرمود: چگونه خدايي را كه نبينم بپرستم. البته چشم او را نمييابد، اما دل به حقيقت ايمان او را در مييابد و مشاهده ميكند.

پاسخ و جستجو از جايگاه اصلي خدا: خدا را در مكان فيزيكي و مادي نبايد جستجو كرد، زيرا مكاني خاص ندارد؛ همان گونه كه گفتيم چون وجود او در مكاني خاص و محدود، به معناي نفي وجود او از مكانهاي ديگر است، در حالي كه خداوند همه جا حضور دارد. هر جا كه رنگ و بوي هستي و وجود، نور و روشنايي، پاكي و صداقت، عشق پاك و محبت و زيبايي و... باشد، خداوند آن جا هست.

در برخي روايات آمد كه خدا را بايد در دلهاي پاك جستجو كرد. بعضي گفتهاند كه بايد درون خود جستجو كرد.

سالها دلطلب جام جم از ما ميكرد.

آنچه خود داشت، زبيگانه تمنّا ميكرد.

اگر به درون خود نگاه كنيم، عشق به زيبايي، گرايش به حقيقت و كمال مطلق و فقر و نياز وجودي خود را بنگريم، خداوند را ميتوانيم درون خود ببينيم.

سالها دل طلب يار و يار در دل بوده است

حاصل تحصيل ما تحصيل حاصل بوده است

در برخي روايات آمده كه دلِ مؤمن، عرش خداوند است.

خلاصه آن كه خداوند را در همه جا ميتوان ديد. اگر انسان با دل پاك و با توجه به هر چيز نگاه كند، خدا را ميتواند در آن مشاهده كند، يعني علم و حكمت و قدرت و زيبايي را ميبيند و اينها همه نشان او است.

اميرمؤمنان(ع) فرمود: هيچ چيزي را نديدم مگر آن كه خدا را قبل از آن و بعد از آن و با آن ديدم.